Dave Douglas to legendarny trębacz, kompozytor, producent, wydawca, autor muzycznego podcastu, a przede wszystkim improwizator. Ma ugruntowaną pozycję jako czołowy trębacz swojego pokolenia. Od 2000 roku aż trzynastokrotnie zdobył tytuł Trębacza Roku w sondażu krytyków magazynu DownBeat. Już w wieku pięciu lat rozpoczął naukę gry na fortepianie, w wieku siedmiu lat uczył się gry na puzonie, a jako dziesięciolatek odkrył trąbkę. Pierwsze próby muzyki improwizowanej podjął jako student w Barcelonie. Studiował w Bostonie w latach 1981–1983 w Berklee College of Music i New England Conservatory of Music, a w 1984 roku przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie kształcił się na New York University pod kierunkiem takich pedagogów jak Carmine Caruso. W 1987 roku odbył tournée po Europie z Horacem Silverem. Koncertował z zespołem klezmerskim Dona Byrona, kwartetem Johna Zorna oraz formacją Masada. Współpracował z wieloma wybitnymi artystami, m.in. Timem Berne'em, Anthonym Braxtonem, Myrą Melford, Hanem Benninkiem, Joe Lovano, Martialem Solalem i Vincentem Herringiem.
S.E.A. Trio (Sonorism, Expression, Asceticism) to zespół muzycznych indywidualności wykonujący autorskie kompozycje. Muzykę tria charakteryzuje z jednej strony ekspresja i energia wynikające z równorzędnego traktowania wibrafonu, kontrabasu i perkusji, a z drugiej przestrzeń i asceza. Wszystko to okraszone jest bogactwem i różnorodnością brzmień. Każdy członek zespołu wnosi swoje doświadczenia, zdobyte dzięki wieloletniej pracy ze sztuką, zwłaszcza w świecie muzyki improwizowanej. Trio nawiązuje do klasycznych form i harmonii jazzowych oraz muzyki współczesnej, a ich utwory cechuje zmienność barw dźwięku, co odwołuje się do sonoryzmu. Inspiracją dla tria jest także muzyka ludowa, której wpływ można dostrzec w ich kompozycjach. Nazwa zespołu oznacza morze – symbol różnorodności i przygody, co znajduje odbicie w ich koncertach. Premiera najnowszej płyty „INFLOW” odbyła się 15 marca 2024 roku na festiwalu Jazz Jantar.
Dominik Bukowski to absolwent Akademii Muzycznej w Katowicach. W latach 2020–2024 był corocznie uznawany za najlepszego wibrafonistę w ankiecie Jazz Top magazynu Jazz Forum. Zdobył indywidualne wyróżnienie na II Ogólnopolskim Przeglądzie Młodych Zespołów Jazzowych w Gdyni oraz I miejsce w konkursie Bielskiej Zadymki Jazzowej. Jest autorem ośmiu autorskich płyt i współautorem ponad pięćdziesięciu albumów. Jego płyty „Projektor” oraz „Sufia” nagrana z Amirem ElSaffarem znalazły się w pierwszej dziesiątce najlepszych płyt roku według magazynu Jazz Forum. Album „Vice Versa” został nominowany do nagrody Fryderyk, a płyta „Melisa” wyprodukowana przez Leszka Możdżera zdobyła Złotą Płytę. Bukowski współpracował z artystami takimi jak Amir ElSaffar, Tim Hagans, Soweto Kinch, Nigel Kennedy, Leszek Możdżer, Zbigniew Namysłowski, Jan „Ptaszyn” Wróblewski i Krystyna Stańko. Koncertował m.in. w Kanadzie, Indonezji, Izraelu, Kazachstanie oraz w wielu krajach Europy.
Piotr Lemańczyk to jeden z najwybitniejszych europejskich kontrabasistów jazzowych. Karierę rozpoczął w 1993 roku jako członek zespołu Orange Trane, który w 1995 roku zdobył II miejsce na konkursie Jazz Juniors w Krakowie. Lemańczyk został wówczas nagrodzony za indywidualność, kompozycję i jako najlepszy instrumentalista festiwalu. W 1996 roku przeprowadził się do Gdańska, gdzie współpracował z takimi artystami jak Maciej Sikała, Emil Kowalski, Wojciech Staroniewicz i Leszek Dranicki. Występował na festiwalu Jazz nad Odrą, zdobywając nagrodę za najlepszą kompozycję, oraz na Pomorskiej Jesieni Jazzowej, gdzie z zespołem Orange Trane otrzymał „Klucz do Kariery”. Wkrótce potem zaczął koncertować z legendami polskiego jazzu, m.in. Janem Ptaszynem Wróblewskim, Januszem Muniakiem i Zbigniewem Namysłowskim.
Krzysztof Gradziuk, absolwent Instytutu Jazzu Akademii Muzycznej w Katowicach, w 2003 roku zdobył stypendium Hochschule für Musik und Theater w Lipsku, a w 2004 roku uczestniczył w Summer Jazz Workshop w USA pod kierunkiem Johna Rileya i Steve’a Davisa. W 2004 roku otrzymał również stypendium Ministra Kultury i Sztuki. Od 2001 roku jest członkiem tria fortepianowego RGG, jednego z czołowych polskich zespołów jazzowych. Współpracuje m.in. z Anną Gadt Quartet, Gadt-Chojnacki-Gradziuk Trio oraz Grzech Piotrowski World Orchestra. W latach 2016–2018 występował z Tomaszem Stańko w jego ostatnim polskim kwartecie. Gradziuk był wykładowcą w Akademii Muzycznej w Katowicach, a obecnie jest nauczycielem na Wydziale Jazzu w ZPSM w Warszawie oraz Policealnym Studium Jazzu im. Henryka Majewskiego. W 2019 roku uzyskał stopień doktora sztuki. Znany jako esteta perkusyjnego brzmienia i kreator melodii, Gradziuk jest uznawany za jednego z najbardziej oryginalnych perkusistów współczesnej europejskiej sceny jazzowej.
